Рысқалиев Бергей Сәулебайұлы

«Құқық қорғау органдары ең маңызды сұраққа жауап бермеді: бұл резонанстық істің шынайы негізі неде? Атырау облысының бұрынғы әкімі Бергей Рысқалиевке және Мәжілістің бұрынғы депутаты Аманжан Рысқалиге тағылған барлық айып Қылмыстық кодекс баптарының тізімі және “бюджет қаражатын жымқыру”, “пара алу”, “лауазымдық өкілеттіктерін теріс пайдалану” сияқты жалпы тіркестер жиынтығы түрінде берілді. Құқық қорғау органдары әлі күнге нақты ештеңе айтпайды.Бірақ 2006 жылдың қазанынан 2012 жылдың тамызына дейін облыс әкімі бола отырып Бергей Рысқалиев өзіне адал адамдарды жауапты лауазымдарға орналастырғанын бейресми көздерден және ерекше қиындықсыз-ақ білуге болады, олардың қатарында облыстық деңгейдегі барлық құқық қорғау құрылымдарының басшылары да болды. Бұл оған Батыс Қазақстанның барлық көлеңкелі қаржы ағынын ерекше тәуекелсіз өз бақылауына алуға мүмкіндік берді. Ол барлық қулық-сұмдықты біліп, хабардар болып отырды. Құрылысқа жер бөлу, бизнесті жүргізу үшін үй-жайларды жалға алу, кем дегенде құнды келісім алу, тендердегі жеңіс – мұның бәрі оның немесе оның адамдары арқылы шешілді. Әрине, бұл істің бәрі олардың мүдделерін сақтай отырып жасалды. Мысалы, құрылысы 3 млрд тг салынған көпірге 6 млрд тг бөлінді, Мақат аудан орталығын газдандыру да мемлекеттік бюджетке шын мәніндегі шығыннан екі есе қымбатқа түсті. Доссор кентіне су құбырының құрылысы үшін қазына 50 км құбыр, екі сорғы станциясы және екі резервуар үшін 4,5 млрд тг төледі», — деп жазды БАҚ.

Зато неофициально и без особого труда вполне можно разузнать, что с октября 2006-го по август 2012 года, будучи областным акимом, Бергей Рыскалиев расставил на ответственных постах лично преданных ему лиц. В их числе оказались руководители всех правоохранительных структур областного звена. Это позволило ему без особого риска взять под свой контроль все теневые финансовые потоки Западного Казахстана. Без его ведома в Атырауской области и муха бы не пролетела. Отвод земли под строительство, аренда помещения для ведения бизнеса, получение хоть какого-нибудь ценного подряда, победа в тендере – все решалось через него или его людей. Само собой, с соблюдением их интересов. К примеру, на мост, строительство которого реально тянуло на 3 млрд тг, было выделено 6 млрд. Газификация райцентра Макат также обошлась госбюджету вдвое дороже, нежели стоила в реальности. За строительство водопровода в поселок Доссор тенге казна заплатила втридорога – 4,5 млрд всего за 50 км трубы, две насосные станции и два резервуара», — писало СМИ.